İkinci Dünya Savaşı’nın sonrasında Doğu Avrupa’daki Sovyet genişlemesi, Amerikalıların zihnindeki “Rusların dünyayı kontrol etme planı” korkusunu iyice körüklemişti. Aynı zamanda, Sovyetler, Amerikalıların kavgacı söylemlerine, silahlanma hamlelerine ve uluslararası ilişkilerdeki müdahaleci yaklaşımına karşı tepkiliydi. Böyle düşmanca bir atmosferde, Soğuk Savaş için yalnızca tek bir tarafın suçlanamayacağı da bir gerçektir.
İkinci Dünya Savaşı’nın sonrasında Doğu Avrupa’daki Sovyet genişlemesi, Amerikalıların zihnindeki “Rusların dünyayı kontrol etme planı” korkusunu iyice körüklemişti. Aynı zamanda, Sovyetler, Amerikalıların kavgacı söylemlerine, silahlanma hamlelerine ve uluslararası ilişkilerdeki müdahaleci yaklaşımına karşı tepkiliydi. Böyle düşmanca bir atmosferde, Soğuk Savaş için yalnızca tek bir tarafın suçlanamayacağı da bir gerçektir.
Küçük yaşlarımızdan itibaren çok duyduğumuz bir cümle vardır: “Rusların sıcak denizlere inme hayali” Bu yargının pek de haksız olmadığı söylenebilir. Peki ya Ruslar bu sıcak denizlere hangi yol üzerinden ulaşacaktı? Ruslar için sıcak denizlere inme rüyası hiç şüphesiz İstanbul ve Çanakkale Boğazlarını kontrol etme zaruriyeti taşıyordu. Bu yazımızda ise Rus İmparatorluğu’nun İstanbul’u işgal planına ve bu plan için her şeyini vermeye hazır Rus Elçisi Aleksandr İvanoviç Nelidov’a değinmeye çalışacağız.
Nazizm, basitçe tanımlanacak olursa Almanya’da Adolf Hitler liderliğindeki Nasyonel Sosyalist Alman İşçi Partisi himayesinde totaliter bir program bağlamında vücut bulmuş ve uygulanmış bir rejimdir. Aynı zamanda içerdiği yoğun milliyetçilik ve dikta yönetimi açısından İtalyan Faşizm’i ile de büyük bir benzerlik taşır. Fakat pratikte Nazi programı daha yoğun bir içeriği barındırmıştır. Genel olarak incelendiğinde Nazi programı, ulusun ve milletin çıkarlarının karizmatik bir liderin şahsi istekleri doğrultusunda şekillendiği ve bununla birlikte, rasyonellikten uzak, teorik bir anlayış çerçevesinde gelişen, Aryan Irk’ını (Aryan Volk) yeryüzünde hakim kılmayı ve düşmanlarını etkisiz hale getirmeyi amaçlayan bir programdır.
Spartacus, Roma ordusunda görev yaptığı fakat sonraları firar ettiği düşünülen bir Trakyalıydı. Firarından sonra yakalandı ve daha sonrasında da köle olarak satıldı. Spartacus, MÖ 73 yılında arenada dövüşecek olan bir grup gladyatör destekçisiyle birlikte Capua’daki gladyatör okulundan kaçtı ve ardından Vezüv Dağı’na sığındı. Spartacus burada, kendini kölelerin lideri olarak, kendisi gibi gladyatör olan Crixus ve Oenomaus isimli iki Kelt’i de yardımcısı olarak ilan etti. Zamanla sahiplerinin elinden kaçabilen diğer köleler de bu köle grubuna katıldılar.
Blitzkrieg, askeri bir terim olarak, yüksek hız, manevra ve odaklı ateş gücüne dayanan bir harekat şeklidir. Türkçe'de yıldırım harbi anlamına gelir. Terim, İkinci Dünya Savaşı sırasında kısa süreli ve ekonomik Alman askeri harekatları ile popülerleşmiş ve askeri tarihçilerce tartışılmıştır.
Conestoga Vagonu olarak bilinen kendine has özelliklere sahip atlı yük vagonunun kökenleri, 18. yüzyılın ortalarından sonlarına kadarki dönemde, Pensilvanya’daki Lancaster County’nin Conestoga Nehri bölgesine kadar gitmektedir. Kendine özgü kavisli zemini ve ahşap çemberler üzerine monte edilmiş kanvas örtüleri ile dönemine damga vurmuş Conestoga Vagonları, takip eden yüzyıl boyunca, özellikle Pensilvanya’da ve Maryland, Ohio, Virginia gibi çevre eyaletlerde, çiftlik ürünlerini şehirlere taşımak ve şehirdeki malları da kırsal bölgelere taşımak amacıyla sıklıkla kullanılmışlardır.
Her grubun diğerine boyun eğdirmekle meşgul olduğu anarşik bir dönemde yapılması çok zor olan işleri başaran Emir Timur tarihe ismini altın harflerle yazdırmıştır. Cüneyt Kanat kitabında bu durumu şöyle ifade etmiştir: “Tanrının yeni kırbacıydı Timur. Bir araya gelerek barış ve kardeşlik içerisinde ve hep beraber dünyayı imar ederek cennete çevirmek yerine birbirlerine boyun eğdirmeye çalışan insanlara gönderilmiş ilahi bir ceza, Tanrı’nın tarihin akışını başıboş bırakmadığını gösteren göksel bir kanıttı. Üstelik omuzları üstünde taşıdığı bu tarihi görevin fazlasıyla da farkındaydı.”
İsnad sisteminde “Filan filana, o da filana, o da bana söyledi ki” şeklindeki zincirleme aktarımlar, kaynak göstermede dipnotların yaptığı vazifeyi görmüş[1]; Orta Çağ Avrupa’sının 15. yüzyıldan sonra ulaşabileceği kaynak gösterme ahlakı, çok erken dönemlerden itibaren isnad sistemi aracılığıyla tesis edilebilmiştir. Bu yazımızda ise hadis tarihinin diğer iki konudaki örnekliğine, bilgiyi kaydedip saklamada gösterilen özveriye ve bilgiye ulaşmak için nelerin göze alınıp hangi çapta gayretler gösterilebileceğine değinmeye çalışacağız.
Hadis tarihi, Hz. Muhammed’in (s.a.v.) söz, fiil ve kabullerinin nesilden nesle doğal bir süreç olarak isnad gibi sıkı kontrol sistemleriyle birlikte emniyet içerisinde aktarılmasını konu edinen disiplindir. Her ne kadar tarihin meraklarımızı cezbeden savaşlar, siyasi olaylar, antlaşmalar gibi yönlerine odaklanmasa da hadis tarihi; zihinleri hayrette bırakan prensipleri
MERGEN 