1539’da Padualı bir hâkimin Vesalius’un çalışmalarına ilgi duymaya başlamasıyla birlikte diseksiyon malzemesi desteği artmış ve idam edilmiş suçluların bedenlerini kullanma izni almıştır. Bu durum, dini sebeplerle anatomi çalışma izni yalnızca hayvanlarla -çoğunlukla maymunlarla- sınırlandırılmış olan Galen’le aralarında belirgin bir farka yol açmıştır. Vesalius, gözlemlerinin Galen’le farklılıklar gösterdiğini ve insanların maymunlarla aynı anatomiyi paylaşmadığını fark etmiştir.
Yunan bir hekim olan Hipokrat, klinik bulguların gözlemiyle akılcı sonuçları eşleştirmesi sebebiyle Batı tıbbının babası olarak anılmaktadır. Kendisine atfedilen öğretiler aracılığıyla Hipokrat’ın, hastalıkların tanrılar ve batıl inançlardan ziyade doğal etkenlerden kaynaklanan unsurlar olduğunu düşünen belki de ilk kişi olduğu düşünülmektedir. Tıbbi uygulamanın temellerini belirleyerek ve Hipokrat Yemini aracılığıyla hekimin rolü ve etik üzerinde çığır açan bir görev alarak tıbbın ayrı bir bilimsel söylem olarak kurulmasına yardımcı olmuştur.
MERGEN 