1539’da Padualı bir hâkimin Vesalius’un çalışmalarına ilgi duymaya başlamasıyla birlikte diseksiyon malzemesi desteği artmış ve idam edilmiş suçluların bedenlerini kullanma izni almıştır. Bu durum, dini sebeplerle anatomi çalışma izni yalnızca hayvanlarla -çoğunlukla maymunlarla- sınırlandırılmış olan Galen’le aralarında belirgin bir farka yol açmıştır. Vesalius, gözlemlerinin Galen’le farklılıklar gösterdiğini ve insanların maymunlarla aynı anatomiyi paylaşmadığını fark etmiştir.
MERGEN 